Willem van den Berg

“Er zijn heel veel Alpentoppen die een stuk uitdagender of mooier zijn om te beklimmen dan Alpe d’Huez, maar geen enkele van die andere uitdagingen dient een mooier doel dan de Alpe d”HuZes”, is mijn rechtvaardiging naar mijn vrouw over mijn besluit om daaraan deel te nemen. Stomverbaasd is ze dat ik een ongetwijfeld weer fantastische buitenlandtrip van Tourclub Le Champion links laat liggen. Met name de afgelopen tien jaar heb ik daardoor heel veel bergen in Zuid-Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, Noord-Italië en Frankrijk op de fiets beklommen. Waaronder de Passo di Gavia, waarvan de bijgaande foto getuigt.

Op het moment van schrijven van deze korte biografie (op 22 maart 2011) ben ik 58 jaar, al 33 jaar gelukkig getrouwd met Marianne en vader van een dochter van 24 en een zoon van 22 jaar, die beiden dit jaar hopen af te studeren. Inmiddels werk ik 39 jaar in het verzekeringswezen, waarvan 34 jaar bij Avéro Achmea c.q. rechtsvoorgangers daarvan.

Toerfietsen doe ik intensief sinds 1978, vooral in Noord-Holland. Een jaar of tien geleden ontdekte ik de kick van het fietsen in het hooggebergte tijdens het rijden van de Tour de Suisse, georganiseerd door Le Champion, de toerclub waar ik lid van ben sinds 1975.

Als je 58 jaar oud bent, dan heb je in je omgeving gegarandeerd mensen zien overlijden aan kanker, maar heb je ook mensen zien overleven dankzij de steeds betere behandelmethoden. Mijn schoonvader, schoonmoeder en een schoonzus (op 34-jarige leeftijd) – om “dicht bij huis te blijven” – heb ik verloren aan deze vreselijke ziekte. Twee goede vrienden en een oom en tante van mij krabbelen weer op na een intensieve behandeling. Als je hen ziet “afzien” om de ziekte te overwinnen, dan is het niet meer dan logisch dat ik mij wil inzetten voor het goede doel kankerbestrijding door de Alpe d’HuZes te fietsen en daarbij en passant geld in te zamelen. Dat het daarbij afzien wordt, is een bijkomstigheid. Dat is voor één dag en valt dus in het niet.

Read more...

Leo van de Ven

En nu word ik geconfronteerd met strakke trainingschema’s en voedingsadviezen.

En dat allemaal om die puist in de Alpen te bedwingen. Daar zie ik geweldig tegen op want verhalen over de Alpe Dhuzes liegen er niet om. Wat maakt die Alp dan zo bijzonder? Bij het beklimmen van ’n viaduct voel ik de kuiten al spannen. Krijg ik kramp?  Hoe krijg ik die kilo’s naar boven? Hoeveel keer kom ik überhaupt boven? En hoe gaat het dalen? Ofwel; ga ik falen?

Maar dat niet alleen. Hoe krijg ik sponsorgeld bij elkaar? Er zijn al prachtige initiatieven zoals de schaatsclinic in Tilburg. Ik had erg veel moeite om overeind te blijven wellicht door de angst om te vallen. Hierdoor realiseer ik me nog meer dat niets vanzelf gaat. Voor mij is er nog veel onduidelijk waar mijn grenzen liggen. Onduidelijk maakt onzeker.

Mijn vrouw heeft leukemie en moet leven met de onzekerheid wanneer die ziekte zich verder gaat openbaren. Door die onzekerheid leer je ook te relativeren. Garanties voor je gezondheid krijgt niemand. Hierdoor staan we nu vaker stil bij de kleine dingen “die er toe doen”.

Dat is voor mij de motivatie om mee te doen. Die 9^e juni is uiteraard de dag dat het allemaal moet gebeuren maar voor mij ligt de uitdaging nog meer in de voorbereiding. Vele uren trainingsarbeid en het aanpassen van mijn eet- en drinkpatroon. En dat heb ik er graag voor over. Iedere dag die confrontatie. En als het dan 'ns tegenzit geeft me dat weer de kracht om door te gaan want: opgeven is geen optie! Hierdoor krijgt het voor ons ’n betekenis om kanker ’n plaatsje te geven in ons leven.

Maar ook voor velen anderen want we hebben een gezamenlijke droom.

Een droom nu nog ver weg. Maar als je niet droomt is er geen hoop. En hoop doet leven.

Daarom die mooie droom over kanker; van een dodelijke naar een chronische ziekte. 

Read more...

Danny van der Eijk

Even voorstellen

Joop Zoetemelk, Hennie Kuiper en Steven Rooks. Een illuster rijtje, dacht ik zo. Alle drie een keer gekroond tot etappewinnaar op de top van ‘de Nederlandse berg’, de Alpe d’Huez. Een prestatie die ik uiteraard nooit zal evenaren, maar toch wil ik die berg op. De reden, waarom ik samen met al die andere honderden renners komende zomer de 21 beroemde haarspeldbochten trotseer, lijkt me een overwinning op zich. Op jezelf en voor jezelf, maar in eerste instantie natuurlijk voor KWF Kankerbestrijding.

Tijd om mezelf voor te stellen. Ik ben Danny van der Eijk (52). Sinds oktober 2008 bestuurslid bij Eureko/Achmea, maar begonnen bij Royal & Sun Alliance. Dat bedrijf werd in 2002 verkocht aan Achmea en ik stapte mee over. Bij Achmea bekleedde ik diverse functies: vice-voorzitter directie van Avéro Achmea, directievoorzitter Achmea Bedrijven en voordat ik ruim twee jaar geleden toetrad tot de raad van bestuur was ik met veel plezier directievoorzitter van Centraal Beheer Achmea/FBTO.

Wat ik zo mooi vind aan Achmea is dat het echt een mensenbedrijf is. Een bedrijf dat niet alleen uit is op eigen belang, maar ook probeert maatschappelijk zinvol te zijn en waarde wil creëren voor haar stakeholders. Vandaar dat het sponsoren van Alpe d’HuZes perfect past bij Achmea. En dan is het fantastisch om te zien hoeveel collega’s straks lijdend en met het schuim op de mond die berg beklimmen om per se hun bijdrage te leveren aan de strijd tegen kanker. Doortrappen, want elke pedaaltrap levert geld op voor de bestrijding van kanker; hulp voor mensen die het nodig hebben. Dat is ook precies zoals Achmea het voor ogen heeft: samen, solidair en in verbinding met de samenleving.

Toen ik werd gevraagd om Team Alpe d’Achmea te ondersteunen, wist ik ook meteen hoe ik dat zou doen. Door zelf te fietsen. Ik durf me namelijk best sportief te noemen. Dat ik nu in de raad van bestuur van een groot verzekeringsbedrijf zit, had ik als sportliefhebber toen ik in 1978, na de middelbare school, begon aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding absoluut niet kunnen bevroeden. En al helemaal niet toen ik enig hardlooptalent ontdekte na mijn derde plaats bij de Nederlandse kampioenschappen 200 meter sprint. Met mijn huidige functie is het helaas lastig om te sporten. Toch doe ik er zoveel mogelijk aan: yoga, ik stap op de fiets of bind mijn schaatsen onder. Vitaliteit vind ik heel belangrijk.

Dankzij de atletiek heb ik mijn vrouw leren kennen. Ook zij is nog zeer sportief. Vooral schaatsen vindt ze geweldig, ook op de Weissensee. Dat sportvirus is op onze twee kinderen overgeslagen. Mijn dochter is hordeloopster en mijn zoon polsstokhoogspringer. Zij hebben, net als ik, ook al eens op het podium gestaan. Ze doen het alleen net even beter, tweede van Nederland is hun beider hoogste klassering tot nu toe. Nu wacht mij komende zomer weer de taak om sportief te ‘presteren’, want een prestatie mag die beklimming wel heten. Aan mijn inzet zal het in ieder geval niet liggen. Die podiumplaats met hardlopen was naast talent, ook de beloning van keihard trainen. Doorzettingsvermogen is mij dus niet vreemd. Wat dat betreft kan ik mij helemaal vinden in het motto van Alpe d’Huzes: ‘Opgeven is geen optie’. Al helemaal niet als je ziet waar je het uiteindelijk allemaal voor doet; en dat maakt de sportieve uitdaging alleen maar mooier. 

Read more...

Frank van 't Klooster

Ik ben Frank van ’t Klooster, 41 jaar, getrouwd met Annette en vader van drie fantastische dochters Dana, Romi en Lara. Mijn woonplaats is Leusden van waaruit ik de meeste fietstochten onderneem. Ik werk bij Achmea en haar voorgangers sinds 1988 met enkele uitstapjes naar het buitenland en andere werkgevers.

Mijn liefde voor het fietsen is mij bijgebracht door een neef die idolaat van de Tour de France was. In 1983 werd ik voor het eerst geconfronteerd met de Tour en ben ik langzaam begonnen hard naar school te fietsen (terug trouwens nog harder). Op mijn achttiende kocht ik mijn eerste racefiets, een Giant met de remkabels verwerkt in het stuur waar ik enorm trots op was.  Ik begon met 3x in de week ’s-avonds, het was zomer, de Amerongse berg op te fietsen. Vanaf dat begin heeft het fietsen me niet meer losgelaten wat resulteerde in Luik Bastenaken Luik, ritjes naar Groningen, het Pietenpad fietsen etc. Na een korte uitstap naar het squashen heb ik sinds 2006 weer helemaal de smaak te pakken en fiets ik in het jaar ong. 10.000 km.

Ik ben van plan om op 9 juni 2011 6 maal de alp te beklimmen. Mijn hele trainingsschema is gebaseerd op het behalen van dit ultieme doel. Al ben ik niet een rasklimmer, 1.97 m en een 95 kg, ik ga er van uit dat het gestelde doel te bereiken is. Het is geweldig om toe te werken naar de 9e juni, heerlijk op de racefiets of de mountainbike of in de avond afreageren op de Tacx. Ook fantastisch om je fit te voelen en te werken aan het doel wat Alpe d’Huzes heet.

Mijn motivatie om te fietsen voor het goede doel wordt gevoed door het feit dat het de hoogste tijd wordt dat we het gevoel krijgen dat we de strijd tegen kanker kunnen gaan winnen. We dienen er alles aan te doen dat we controle over deze vreselijke ziekte gaan krijgen en het ondersteunen van het KWF is hierbij onontbeerlijk. Te veel mensen in mijn en uw directe omgeving ontvallen ons aan kanker en daarom dienen we er alles aan te doen om deze ziekte een halt toe te roepen. Het gevoel om een bijdrage te kunnen leveren geeft me enorm veel energie en voldoening en ik heb er daarom ook enorm veel zin in om Alpe d’Huez in juni te gaan bedwingen.

Read more...

Lisette Schelhaas

Ik ben Lisette Schelhaas, dit jaar word ik 40, ben getrouwd met Marco en wij wonen, samen met onze 16 jaar oude ex-kater Tobber, in Zwolle. Sporten doe ik van jongs af aan, gymmen, later turnen en volleyballen. Vanaf de 3wielertijd zit ik regelmatig op een fiets, mijn eerste date met Marco was - hoe kan het ook anders –fietsen (op de oude racefiets van mijn zwager) naar Giethoorn. Daarna kocht ik op mijn 19e mijn eerste racefiets een Giant Peloton! Bij die ene fiets is het niet gebleven. Inmiddels bezitten we samen 8 fietsen.  Ik heb altijd recreatief gefietst met als voornaamste doel fietsvakanties overleven. Daarom hebben we vanaf  1998 een tandem om het niveau verschil tussen ons te compenseren. Marco is de echte fietser, A amateur wedstrijdjes, Luik Bastenaken Luik, Marmotte, Dolomieten Marathon, Alpenchallenge, meestal ga ik mee voor de ravitaillering (en voor de show neem ik wel eens reservewielen mee) . In 2007 is mijn liefde voor ATB-en ontstaan en sindsdien heb ik aardig wat NTFU toertochtjes volbracht (zie foto, Nijverdal december 2009). Ondanks een paar heftige valpartijtjes (“ head- first” landingen met de tanden in moeder aarde ) zit ik deze winter weer regelmatig op de fiets. Sinds januari train ik voor het goede doel: 2x de Alp!

Waarom dit doel? Waarom niet?!! Gevoel is moeilijk te omschrijven, daarom de feiten. Kanker is (nog) vaak een dodelijke ziekte. De deskundigen weten niet waarom de ene patiënt overleeft en de andere niet. Met geld is onderzoek mogelijk. Een dergelijke evenement zorg er voor dat velen (heel eventjes) stilstaan in zijn of haar “ratrace” beseffend dat gezondheid een groot en belangrijk goed is. Maar erbij stilstaan is niet genoeg! Keiharde euro’s kunnen een toekomst voor de huidige en toekomstige patiënten opleveren. Net als alle andere teamleden, wil ik ook een steentje bijdragen om onderzoek naar kanker te kunnen (blijven) financieren.  Dit jaar wil ik dus meer doen dan alleen de maandelijkse automatische incasso voor het KWF.

Net als bij sommige andere teamleden is kanker in mijn vriendenkring geslopen. Sommige dagen zijn in mijn geheugen gegrift, Nynke op de dag van de operatie, de daarop volgende chemo-kuren, het verliezen van haar, daarna de bestraling en toen nog meer chemo-kuren. Nynke leeft gelukkig nog. Robert helaas niet meer. Zijn broer Richard heeft vorig jaar 6x de Alp beklommen. De kanjer! Marco was mee (ter motivatie fietste hij  3x mee omhoog) en de foto’s en de filmpjes die hij tijdens die beklimmingen maakte zijn zeer indrukwekkend. De aankondiging voor 2010 had ik op Achmeanet gezien, maar wimpelde het weg omdat ik dacht dat deelname alleen voor echte fietsers zou zijn bedoeld. Niets bleek minder waar. Dus toen ik de oproep dit jaar weer zag voorbij komen dacht ik meteen ik doe mee. Toch twijfelde ik; ik  ondervond  veel hinder van mijn laatste valpartij en vroeg me af of ik wel in staat zou zijn genoeg sponsors te vinden. De twijfel nam weg op het moment dat Bert, mijn schoonpa, ook onder het mes moest vanwege kanker.

De trainingen zijn begonnen. Zo heb ik afgelopen vrijdag in regen en wind 5x “ De Knobbel” in `t Harde opgefietst.  De eerste “ berg” training (eh, nou ja, meer een mini heuveltje), nog velen te gaan!

Ook de sponsoractiviteiten krijgen steeds meer inhoud. Mijn supermaatjes Erik en Richard hebben al financiële toezeggingen gedaan. Van Richard heb ik beenstukken en armstukken gekregen om warm te blijven op 9 juni 5 uur  ‘s ochtends. En het allermooiste is dat zijn kanjer trofee nu (tijdelijk) pronkt op mijn bike op de Tacx hometrainer,  dat motiveert enorm! Opgeven is geen optie!

Samen met mijn teamgenoten Reint en Willem organiseren we op 9 april een baanclinic in Apeldoorn. Schrijf je in voor deze unieke ervaring! Of doneer aan mij of mijn teamgenoten! 

Read more...

Martijn Barrink

Hallo allemaal!

Mijn naam is Martijn Barrink, 34 jaren jong, en samen met vriendin Dorien en dochtertje Nieke woonachtig in Tilburg. Ik werk bij Achmea sinds 2008 als Database Administrator. Ik heb jarenlang gevoetbald, en rolde op een gegeven moment van de ene blessure in de andere. De lol is er dan snel af, en ben op zoek gegaan naar een andere sport. Wielrennen heb ik altijd een machtige sport gevonden, dus was de stap om een racefiets aan te schaffen zo gemaakt. Ik doe graag mee aan toertochten, en geniet dan van de sportieve prestatie, de natuur, en de gezelligheid. Toen ik voor het eerst van AD6 hoorde, was ik meteen verkocht. De sportieve uitdaging gekoppeld aan sponsorgeld ophalen voor KWF Kankerbestrijding spreekt me erg aan. In 2010 heb ik voor het eerst deelgenomen aan AD6, en heb de alpenreus 5x beklommen, en daarmee zo’n €2500,- euro opgehaald.

Op het moment dat ik dit schrijf is het 4 februari: wereldkankerdag. Voor mij is dat hét startsein om volle bak aan de slag met de voorbereidingen voor AD6, en om mijn doelstellingen voor AD6 te halen: 6 beklimmingen, en minimaal €2500,- sponsorgeld. Zojuist heb ik mijn actiepagina bijgewerkt (http://deelnemers.alpe-dhuzes.nl/acties/martijnbarrink/martijn-barrink), en schrijf ik dus nu mijn voorstelstukje. Ik kijk uit naar 9 juni. Met een paar duizend deelnemers je volledig inzetten voor zo’n goed doel is geweldig en een unieke ervaring. Iedere euro die naar KWF Kankerbestrijding gaat, levert een bijdrage aan de strijd tegen de gevolgen van kanker. Daar zet ik me graag voor in.

De komende 4 maanden is het zaak om sponsors te werven, trainingskilometers te maken, wat kilo’s af te vallen, om zo volledig getraind en gemotiveerd aan de start te verschijnen.  Ik heb er zin in!

Read more...

Reint van Asselt

Ik wil mij even in het kort voorstellen. Mijn naam is dus Reint van Asselt, ben 47 jaren jong. Woon samen met Pascale en dochter Lise, zij is 9 jaren jong. Ben woonachtig in Zutphen van waaruit het mooi fietsen is. Zo liggen de Posbank en de Holterberg op slechts een half uurtje fietsen vanuit mijn huisadres. Ik kan mij dus goed voorbereiden voor de Alpe d’Huez.

Op 9 juni 2011 is het dus zover, dan gaat het gebeuren. Mijn doel is om 6 x de Alpe d’Huez te bedwingen. Een zware, maar niet onmogelijke opgave. De col is mij gelukkig niet onbekend. Ik heb Alpe d’Huez tijdens een zware toertocht, genaamd de La Marmotte, vaak beklommen. Voor het laatst in 2005, samen met drie collega’s van Achmea, voor een goed doel. Nu, 6 jaar later, zet ik mij opnieuw in voor het goede doel. Als tegenprestatie vraag ik jullie mij te sponsoren.

Wie durft het aan mij te sponsoren? 

Read more...

Gerard Timmermans

In dit bericht een korte indruk over Gerard Timmermans. Ik ben 46 jaar, getrouwd met Annemarie en vader van twee zoons van 19 en 17 jaar en een dochter van 14 jaar.

Ieder jaar stel ik mijzelf een sportief doel. 2010 was voor mij het jaar van Alpe d’HuZes.


Een belevenis om nooit meer te vergeten.
Once in a lifetime? No’pe…
Het doel in 2011 wordt wederom Alpe d’HuZes, maar dan nét iets anders….

De uitdaging die ik mezelf stel is de volgende: ik ga dit jaar de Nederlandse berg één keer hardlopend en drie keer fietsend beklimmen. Dit sluit beter bij mij aan, als triathleet….

Ik sport al vanaf mijn 4de levensjaar. Ik heb 14 jaar op nationaal niveau geturnd. Na mijn turncarrière heb ik me vervolgens gestort op de triathlon. Ik heb me hierbij vooral gericht op de ¼ triathlon, omdat ik me dan op alle onderdelen kon blijven richten én het kostte me dan niet teveel tijd (met een opgroeiend gezin, studie(s) naast het werk e.d. soms een hele klus…).

Onder het mom van: “áls je het doet, doe het dan goed”, heb ik in 1992, samen met 2 collega’s van het ziekenhuis, waar ik toen werkzaam was, de marathon van New York gelopen. We hebben dit toen ook gekoppeld aan een goed doel; we hebben de opbrengst beschikbaar gesteld aan het Vicki Brown huis in Den Bosch.

Naast de vele loopwedstrijden heb ik inmiddels uren op de fiets gezeten. Zo heb ik twee keer de ‘klassieker’ Maastricht – Den Helder gefietst, staat Diekirch – Valkenswaard op de palmares en zijn de ‘heuvels’ van Luik – Bastenaken – Luik ook een aantal keer aangedaan.

In de winter van 1997 (4 januari) heb ik de Elfstedentocht geschaatst.

De laatste jaren worden de afstanden wat minder, zit ik meer op de ‘middenafstanden’ en wissel fietsen steevast af met hardlopen (vooral cross), zwemmen, coachen van een heren hockeyelftal en ben ik sinds 3 jaar verknocht aan T’ai Chi Ch’uan.

Ik ben sinds 2000 werkzaam bij Interpolis. Momenteel ben ik werkzaam als programmamanager bij de Divisie Sociale Zekerheid van Achmea.

In 2010 heb ik 5 keer de Alpe d’Heuz beklommen; vier keer samen met mijn collega Barend Princen. Je deelt op zo’n dag lief en leed én trekt elkaar door het dal als het even niet meer gaat. Na 1 week Alpe d’HuZes wordt je gegrepen door het fenomeen; één dag afzien is niks vergeleken met de strijd die kankerpatiënten iedere dag moeten leveren. Opgeven is dus inderdaad geen optie.

In 2011 wil ik Alpe d’Achmea nog één keer in de vaart der volkeren omhoog stuwen om als team én als vertegenwoordigers van Achmea een maatschappelijke bijdrage te leveren: hulp aan onze medemens in de vorm van heel veel beklimmingen én heel veel sponsorgelden.

Op mijn actiepagina kun je nog wat meer over mijn motivatie lezen. En vooral over de acties die ik binnenkort ga uitzetten. Houd deze site dus in de gaten…!

Read more...

Willem Mensink

Hallo, ik ben Willem Mensink en woon met mijn vrouw Marrinda en onze jongens, Gerrit Willem en Raoul, in Zwolle. Ik ben 43 jaar oud en werk als functioneel beheerder bij de divisie Pensioenverzekeren te Apeldoorn. Naast mijn gezin maakt sport een groot deel uit van mijn leven.

Waarom doe ik mee aan Alpe d’Huzes? De sportieve uitdaging spreekt mij zeer aan, maar is voor mij ondergeschikt aan het doel. En het doel is zoveel mogelijk geld ophalen voor het KWF, zodat er onderzoek gedaan kan worden in de strijd tegen kanker. Want er moet nog veel onderzoek gedaan worden naar deze ziekte. Maar ook moet er onderzoek gedaan worden naar hoe te leven met kanker. Want ondanks dat velen niet genezen, kunnen zij nog jarenlang leven met deze ziekte. Maar zij betalen daarvoor een hoge tol. De positieve instelling van deze mensen heeft op mij diepe indruk gemaakt. Als er een ding duidelijk is, is dat opgeven, voor hen, geen optie is.

Alpe d’Huzes financiert een aantal programma’s en thema’s, waarbij het leven met kanker centraal staat. Het thema kanker en voeding spreekt mij zelf erg aan. Een oudoom heeft, nadat bij hem kanker was geconstateerd, het Moerman dieet gevolgd. Hij heeft nog enkele jaren met kanker geleefd maar uiteindelijk de strijd verloren. De overtuiging van zijn vrouw was dat door het dieet hij enkele jaren langer geleefd heeft. Hoewel ik nog vrij jong was staan mijn een aantal zaken nog bij, hij volgde het strenge dieet, zonder moeite leek het wel. Het heeft hem geholpen, naar ik begreep anderen niet. Het is nooit bewezen dat dit dieet ook echt werkte, maar het zou zo mooi zijn als we wel een dieet kunnen samenstellen dat het herstel of het leven met kanker gunstig beïnvloed, voor iedereen die met deze ziekte geconfronteerd wordt.

In mijn familieleden en in mijn vriendenkring zijn mensen aan deze ziekte gestorven, die geen kans hebben gekregen op behandeling; een neef mocht niet ouder worden dan 30. Toen hij wist dat hij ziek was, had hij nog maar 6 weken te leven.
Een positief verhaal mag hier niet ontbreken, een nichtje bij wie op heel jonge leeftijd leukemie was geconstateerd, is genezen en nu moeder van twee gezonde kinderen.

Daarom wil ik mijn steentje bijdragen want samen kunnen we uiteindelijk voor zorgen dat deze vreselijke ziekte een chronische ziekte wordt waar niemand meer aan overlijdt. Steun mij en mijn teamleden door een donatie over te maken. Want voor ons is opgeven ook geen optie.

Read more...

Patrick Groenendal

Mijn motivatie om aan de Ad6 mee te doen.

Het jaar 2010 is een jaar welke ik nooit zal vergeten. In januari kreeg ik namelijk te horen dat ik darmkanker had. Het was een vreselijk slopende en spannende periode, maar ik ben er heel goed vanaf gekomen. Slechts 1 operatie en geen chemokuur. Ik besef me hoeveel geluk ik heb gehad. Na onderzoek blijk ik helaas wel erfelijk belast te zijn, wat gevolgen kan hebben voor mijn kinderen.


Kanker is nog nooit zo dicht bij mij in de buurt gekomen en het zal mijn leven ook nooit meer verlaten. Het is mij meer dan duidelijk geworden wat een vreselijke ziekte het is en ik wil daarom alles doen om een bijdrage te leveren en mij in te zetten voor het KWF.

Ik hoop echt dat we ooit kunnen zeggen dat kanker slechts een chronische ziekte is en meer niet.

Kortom:
Ik strijd voor mijn gezondheid, voor de gezondheid van mijn kinderen en voor de gezondheid van al die mensen die met deze vreselijke ziekte te maken hebben.
Ik strijd voor de toekomst van mijn kinderen en die van u.

Ik vraag al mijn familie, vrienden, kennissen en collega's om mij te steunen in deze strijd.

Het is de bedoeling om zoveel mogelijk sponsorgeld binnen te halen. Mijn streven is een bedrag van 5000 euro. Voorwaarde voor deelname is een bedrag van ongeveer 2000 euro.

Read more...

Peter Bisschop

Ik ben Peter Bisschop. Ik ben 44 jaar, woon in Zwolle en ben getrouwd met Gea. Wij hebben drie kinderen. Maud (12), Sem (10) en Pien (8). Ik werk als zorginkoper bij Achmea Zorg.

Vanaf mij 8e voetbal ik met veel plezier. De laatste jaren alleen nog in de zaal. In de winter vind ik het heerlijk om te schaatsen op natuurijs en dit jaar ben ik zelfs begonnen met schaatsles om de techniek te verbeteren en met het vele natuurijs deze winter heb ik de theorie goed in de praktijk kunnen brengen. Een aantal jaren geleden ben ik geblesseerd geraakt en na een jaar zonder sport heb ik het mountainbiken ontdekt. Ik heb in die periode gemerkt dat sporten/bewegen erg belangrijk voor me is en ik er energie van krijg.

Ik heb een fascinatie voor de bergen, het machtige, het ruige en de prachtige vergezichten. Ondanks deze fascinatie ben ik nog nooit een “echte” berg opgefietst. In 2010 hoorde ik van de Alpe D'Huzes omdat mijn overbuurman meedeed. Ik had het al vaker op de radio gehoord en heb het dat jaar wat intensiever gevolgd. Het begon toen te kriebelen en wat me bijzonder aansprak is dat je door middel van een sportieve uitdaging een bijdrage kunt leveren aan het goede doel van KWF Kankerbestrijding. Ik hoefde dan ook niet lang na te denken toen onlangs de mogelijkheid werd geboden om met team Achmea mee te doen.

We hebben inmiddels een eerste teammeeting gehad, een trainingschema ontvangen en heb een sportmedische keuring ondergaan. Het wordt nog een hele uitdaging en zal nog de nodige trainingsuurtjes vergen om in goede conditie te komen. Ik heb het er graag voor over. Het geeft me energie en ik merk dat mensen in mijn omgeving enthousiast worden en spontaan hulp en bijdrages aanbieden om mijn doel te bereiken en KWF Kankerbestrijding te ondersteunen. 

Read more...

Barend Princen

Hallo allemaal, Mijn naam is Barend Princen. Ik werk als Propositiemanager zorg bij Interpolis. Ik ben 42 jaar, woon in Goirle en ben getrouwd met Cristel. Wij hebben twee sportieve zonen van 12 en 10 (Tim en Luuk). Ze voetballen en ze schaatsen en dat ondersteun ik van harte, want sporten maakt al van kinds af aan deel uit van mijn leven.

Tot mijn 18e heb ik gevoetbald, vanaf mijn 16e ging ik fietsen op een racefiets en vanaf mijn 17e ben ik gaan schaatsen. Met ontzettend veel plezier heb ik samen met Cristel jaren langebaanwedstrijden geschaatst. Daarnaast reed ik twee (helaas onofficiële) Elfstedentochten door het Friese land en beklom ik vele Franse Alpencols waaronder natuurlijk ook de Alpe D’Huez.

In 2009 maakte ik de Alpe D'Huzes mee als supporter van Cristel mee. Zij beklom de Alpe toen 3 keer. Mijn zoon Tim, die toen 10 jaar was, beklom een dag eerder de steile berg tijdens de Alpe D’Huzus. In 2010 deed ik zelf mee en wist de berg 6 keer te bedwingen. Cristel was dat jaar mijn supporter en samen met Tim en Luuk beklom ze ook weer de Alpe D'Huez tijdens de Alpe D'Huzus. Op de dag zelf kreeg ik veel steun van hen.

Ik vond de hele week rond de Alpe D’huzes een fantastisch sportief evenement waar ik veel energie kreeg van de sterke saamhorigheid tussen de deelnemers van ons team en de betrokkenheid tussen alle andere deelnemers en teams. En dat had volgens mij alles te maken met het gemeenschappelijke doel: Geld inzamelen voor KWF kankerbestrijding.

Want naast alle gezelligheid en sportiviteit ontmoette ik deelnemers die zelf kanker hebben gehad en die iets terug wilden doen na een succesvol genezigingsproces. Of mensen die deelnamen ter nagedachtenis aan de mensen die te vroeg aan kanker zijn overleden of ter inspiratie van de mensen die aan het strijden zijn. Ik had daar veel respect voor en wilde daarom in 2010 zelf ook een steentje bijdragen. Natuurlijk heb ik in zelf in familie- en vriendenkring ook te maken gehad met kanker. Je kunt er bijna niet omheen. Soms werd de strijd gewonnen, maar helaas niet altijd. De medische wereld kan al veel, maar jammer genoeg nog niet genoeg.

Ik weet inmiddels dat ik de berg 6 keer op één dag kan beklimmen.  Maar het blijft een beproeving. En we weten nog niet in hoeverre het weer mee zit. Ik zal in elk geval goed moeten trainen om weer 6 beklimmingen op een dag te halen, maar ik ga er voor!

Read more...

Angela de Rooij-Peek

Ik ben Angela de Rooij-Peek, 47 jaar en getrouwd met Ronald en moeder van twee bijna volwassen kinderen, Merel en Sjors. Naast mijn werk als accountmanager bij Achmea Vitale sport ik veel en doe ik vrijwilligers werk bij de plaatselijke EHBO-verenigingen en sportvereniging waar ik EHBO-lessen geef.

Dat sporten, vooral spinning doe ik pas sinds 4 jaar, sinds ik weet dat ik diabetes heb en zoals jullie weten heeft sporten daar een positief effect op. Ik kan de vervelende bijverschijnselen hiermee mooi uitstellen maar afstellen zal niet lukken.

In 2009 heb ik voor het eerst kennis gemaakt met het evenement Alpe d’HuZes.

Op onze sportschool werd een spinningmarathon georganiseerd waar de opbrengt voor het KWF was. Omdat enkele bekenden die dag in Frankrijk meereden kregen wij enthousiaste SMS-jes binnen en begon het bij ons in Vleuten te kriebelen. In november 2009 was het een feit, er was een team, twee teams zelfs en ik zat erbij.

Natuurlijk is het voor mij niet alleen de sportieve uitdaging die mij deed besluiten om mee te gaan. Ook ik heb mensen die mij lief waren moeten missen door kanker, maar ook het gevecht dat mijn schoonzusje heeft moeten leveren om te overleven en nog steeds moet om de gevolgen van de chemo het hoofd te bieden speelt zeker mee. Het is toch een geweldig evenement dat de strijd tegen kanker verbindt met de sportieve strijd die alle renners met zichzelf aan gaan.

De indoortraining voor de dag in juni begon november 2009 maar in maart 2010 ben ik met ons team voor het eerst buiten op de racefiets gestapt en de bergen in Limburg gaan verkennen. Dat viel niet mee, smalle banden, leren schakelen, krachten verdelen en nog conditie opbouwen. Ik wist zeker dat het me ging lukken daar in Frankrijk, maar een kleine twijfel over mijn plan om in juni 4 maal omhoog te gaan bleef.

Ook mijn gezin voelde die twijfel, en dus werden de racefiets, mountainbike en stadsfiets op de auto gezet en reden we in mei naar de Alpe. En op 8 mei stond ik samen met Sjors boven op de Alpe. Na anderhalf uur mist en kou, scheen daar boven de zon. Ronald was inmiddels met de auto gearriveerd en samen hebben we lekkere koffie gedronken in de zon. En ik wist het, ik kan klimmen, ik word echt geen echte berggeit maar ik kom in mijn eigen tempo omhoog!!

Natuurlijk die middag nog wel bij de bekende fietsenmaker in Le Bourg d'Oisans een “29”laten monteren en inderdaad de volgende dag ging het iets makkelijker, maar het bleef een hele hoge lange berg.

Op 4 juni  2010 ben ik gestart, samen met meer dan 2500  enthousiaste fietsers, lopers en supporters. Wat een dag, wat een belevenis, wat een mooie verhalen en lieve mensen, ik denk dat ik vanaf die dag Alpe d’HuZesvirus heb.

En gelukkig mag ik in 2011 weer mee. Nu met het Achmea-team.

In 2010 heb ik de Roparun met een Achmea-team gelopen en juist met je collega’s je sportief inzetten voor een goed doel heeft voor mij meerwaarde.

Inmiddels is het december 2010 en zijn de eerste teamactiviteiten met ons team al geweest en staan er nog verschillende op de kalender. Fijn om daaraan mijn bijdrage te kunnen leveren.

Natuurlijk ben ik inmiddels op de sportschool weer begonnen met de “bergtrainingen”  en ondersteunende krachttrainingen. Want in 2011 wil ik toch proberen die berg 4 maal te beklimmen, dat is me in 2010 net niet gelukt dus er ligt een uitdaging!!!!.

Read more...

Gerrit Abma

Hoi, ik ben Gerrit Abma, momenteel nog net 48 jaar, en woon met mijn lieve partner Froukje op 2 locaties (Joure en Leeuwarden) in het prachtige Friesland. Ik heb 3 geweldige dochters: Marloes van bijna 23, woont met Gijs in Drachten en werkt in de Jeugdzorg, Annemiek van 19, studeert in Groningen met haar vriend Romke, en Josien van 16, zit op school in Sneek en woont nog thuis in Joure.

Ik werk bij Ordina en ben alweer bijna 3 jaar gedetacheerd bij Achmea in Leeuwarden op het IT-vlak voor de divisie PensioenVerzekeren. Ik voel me inmiddels dus best een beetje “Achmeaan” en vind het dan ook een hele eer om met het Team Alpe d’Achmea te mogen deelnemen aan het geweldige evenement Alpe d’HuZes.

Waarschijnlijk omdat het mij door mijn familie met de paplepel is ingegoten (vooral voetballen, schaatsen en zeilen) staat mijn leven sinds ik uit de wieg klom voor een groot deel in het teken van sport. En na bijna 50 jaar probeer ik nog steeds de nodige vrije uurtjes te vinden om me lekker uit te sloven. Sinds ik rond mijn 20ste wegens herhaaldelijke enkel-blessures ben gestopt met voetballen, ben ik mijn heil gaan zoeken in de duursport, vooral hardlopen en fietsen. Sinds mijn 3e jaar sta ik als “oprjochte Fries” op schaatsen, dus zodra er een klein laagje ijs ligt sta ik erop. Je snapt wel dat sinds afgelopen weekend (3 december) de Elfstedenkoorts bij mij alweer aardig is gestegen. Ik voel het aan mijn (bevroren) water: “It giet oan” deze winter en ik durf bijna geen ski-vakantie te boeken, bang om een week ijs te moeten missen (voor de “tocht der tochten” keer ik uiteraard terug!). Een andere passie van mij is alles wat met bergen te maken heeft, gewoon omdat ik een berglandschap geweldig imponerend en inspirerend vind. Bovendien is dat goed te combineren met het sportieve: bergwandelen, skiën en uiteraard bij een berg op fietsen of hardlopen.

Als sporter probeer ik altijd goed voor mijn lijf te zorgen, alhoewel ik niet het gevoel heb dat ik er iets voor hoef te laten. Met een gezond lijf is het lekker sporten en door het sporten voel je je lekker in je lijf. Als dat cirkeltje rond is, dan kun je de hele wereld aan. Maar ik weet ook, dat je dit echt niet helemaal zelf in de hand hebt en dat er zomaar een kink in de kabel kan komen. Ik heb dat zelf tweemaal ervaren vanwege een hernia, wat gelukkig goed te behandelen is, alhoewel het veel tijd en geduld vergt en het altijd oppassen blijft. En zoals ieder ander heb ik in mijn omgeving ook diverse keren meegemaakt, dat kanker plotseling toesloeg, soms ook op heel jonge leeftijd. En wat is er dan mooier dan op sportieve wijze, nu ik nog in de kracht van mijn leven ben, een bijdrage te leveren aan mogelijke genezing van deze vreselijke ziekte.

Ik ga er dan komend half jaar ook volop tegenaan om zoveel mogelijk financiële bijdragen bij elkaar te scharrelen en me goed voor te bereiden op het 6 maal op 1 dag beklimmen van de “Nederlandse berg”. Ik weet nog niet goed waar ik de tijd vandaan moet halen en ervaar nu al de spagaat van beide activiteiten (funding en training), maar het gaat me lukken! Ik ga voor de 10.000 Euro en ben van plan de 1e keer hardlopend naar boven te gaan en dan nog 5 maal op de fiets. Geen idee of ik de lat te hoog leg, maar zomaar opgeven komt in mijn woordenboek niet voor en ik zie wel waar het schip strandt. Ik heb alleen Froukje moeten beloven, dat ik niet te ver ga, want zij maakt zich, mij kennende, wel eens wat zorgen. Dus: ik ga tot het gaatje, maar niet erdoorheen!

Ik probeer op mijn shirt zoveel mogelijk logo’s van Friese / Skarsterlânse bedrijven te verzamelen en doe een beroep op mijn hele zakelijke- en privé netwerk. Steun ons Team Alpe d’Achmea of doneer via de persoonlijke actiepagina’s op www.opgevenisgeenoptie.nl.

Read more...

Ad Rozendaal

Mijn naam is Ad Rozendaal. Ik ben 54 jaar en woonachtig in Zwijndrecht. Ik ben getrouwd met Inge. Onze jongste dochter Ilse ( 22) woont nog thuis. Bianca (26) woont samen met Raymond en onze kleinzoon Filip ( 1 ½).

Ik werk sinds 2002 bij Achmea Personenschade als letselschade-expert.

Sporten doe ik van jongsaf aan.  Op mijn zesde ben ik begonnen met voetbal. Vervolgens heb ik aan hardlopen gedaan en 2 keer aan de Westlandmarathon meegedaan. In die tijd deed ik ook aan karate, maar dat was geen beste combinatie. In de jaren daarna heb ik een sportfiets omgebouwd tot racefiets ( spatborden eraf gehaald en dan lijkt het of hij een stuk sneller gaat). Met die fiets heb ik meegedaan aan de rit Zwijndrecht-Zwijndrecht. Je hebt bij Antwerpen namelijk ook een plaats die Zwijndrecht heet. Heen en weer is dat toch 220 km.

Vervolgens nog aan volleyballen en fitness gedaan. Buitensporten en duursport bleken mij meer te trekken zodat ik 4 jaar geleden een echte racefiets kocht. Sinds een paar jaar ben ik lid van een toerclub en rijd zo bij elkaar 4000 km/ jaar. In de winter doe ik aan spinning.

Ik hoorde enkele jaren geleden van Alpe d’HuZes en was onder de indruk van het werk van alle vrijwilligers en renners, die een enorm bedrag bij een hadden gebracht voor KWF Kankerbestrijding. Ik hoefde dan ook niet lang na te denken toen onlangs de mogelijkheid werd geboden om mee te doen in 2011.

Ik ben namelijk gelukkig goed gezond en wil graag het sportieve combineren met zo veel mogelijk geld inzamelen voor het KWF Kankerbestrijding.

Bij iedereen is in de nabije familie-, vrienden- of kennissenkring wel iemand met kanker of is overleden aan kanker. Er is nog veel geld nodig om de strijd tegen kanker te kunnen voeren en ik wil daar graag aan bijdragen.

Read more...

Ko Andriessen

Hoi, Ik ben Ko Andriessen, gelukkig getrouwd met Raquel en samen hebben we twee dochters, Pleun (10) en Kiki( 7) en wonen we in Tilburg. Ik ben 42 jaar en werkzaam als directeur van ProProf. ProProf is een vakorganisatie en behartigt de individuele en collectieve belangen van profvoetballers.
Werken in de sport vind ik gaaf maar zelf sporten is een nog veel grotere passie. Tot aan mijn 18e jaar had ik de illusie dat ik zelf betaald voetbal zou halen maar toen dit niet lukte ben ik me op andere sporten gaan toeleggen. De laatste 20 jaar squash ik fanatiek, de laatste 3 jaar nog in de landelijke eerste divisie en daarnaast zaalvoetbal ik nog met mijn vroegere voetbalvrienden. Sinds een jaar of vier doe ik 2x per jaar aan een hardloopwedstrijd mee en sinds 2 jaar heb ik, dankzij collega en vriend Daan Hermes, het virus van het fietsen te pakken.

Twee jaar geleden heb ik met Daan de Croix de Fer en Alpe d’huez beklommen en afgelopen zomer hebben we gezamenlijk de Mont Ventoux van 3 kanten opgefietst. Samen waren we al de fietskalender voor 2011 aan het maken totdat Barend Princen ons enthousiast maakte voor Alpe d’Huzes.

Een echte sportieve uitdaging om deze berg een paar keer op te knallen maar veel belangrijker nog een geweldig initiatief om geld ‘op te halen’ voor de kankerstichting.

De afgelopen 30 jaar heb ik een aantal dierbaren aan kanker verloren en het lijkt me mooi om in hun nagedachtenis de strijd aan te gaan en het beste uit mezelf te halen op 9 juni 2011. Onderzoek naar de bestrijding en voorkoming van Kanker is noodzakelijk maar hiervoor is veel geld nodig. Ik zie het als een uitdaging, samen met mijn teamgenoten, hier een steentje aan bij te dragen.Read more...

Read more...

Willem Mensink

Hallo, ik ben Willem Mensink en woon met mijn vrouw Marrinda en onze jongens, Gerrit Willem en Raoul, in Zwolle. Ik ben 42 jaar oud en werk als functioneel beheerder bij de divisie Pensioenverzekeren te Apeldoorn. Naast mijn gezin maakt sport een groot deel uit van mijn leven.

Waarom doe ik mee aan Alpe d’Huzes? De sportieve uitdaging spreekt mij zeer aan, maar is voor mij ondergeschikt aan het doel. En het doel is zoveel mogelijk geld ophalen voor het KWF, zodat er onderzoek gedaan kan worden in de strijd tegen kanker. Want er moet nog veel onderzoek gedaan worden naar deze ziekte. Maar ook moet er onderzoek gedaan worden naar hoe te leven met kanker. Want ondanks dat velen niet genezen, kunnen zij nog jarenlang leven met deze ziekte. Maar zij betalen daarvoor een hoge tol. De positieve instelling van deze mensen heeft  diepe indruk gemaakt. En duidelijk is dat opgeven voor hen geen optie is.

 Alpe d’Huzes financiert een aantal programma’s en thema’s, waarbij het leven met kanker centraal staat. Het thema kanker en voeding spreekt mij zelf erg aan. Een oudoom heeft, nadat bij hem kanker was geconstateerd, het Moerman dieet gevolgd. Hij heeft nog enkele jaren met kanker geleefd maar uiteindelijk de strijd verloren. De overtuiging van zijn vrouw was dat door het dieet hij enkele jaren langer geleefd heeft. Hoewel ik nog vrij jong was staan mijn een aantal zaken nog bij, hij volgde het strenge dieet, zonder moeite leek het wel. Het heeft hem geholpen, naar ik begreep anderen niet. Het is dus nooit bewezen dat het ook echt werkt, maar het zou zo mooi zijn als we wel een dieet kunnen samenstellen dat het herstel of het leven met kanker wel gunstig beïnvloed. En wel voor iedereen die met deze ziekte geconfronteerd wordt.

Maar ik heb ook de andere kant gezien, in mijn familieleden en in mijn vriendenkring zijn mensen aan deze ziekte gestorven, die geen kans hebben gekregen op behandeling; een neef mocht niet ouder worden dan 30. Toen hij wist dat hij ziek was, had hij nog maar 6 weken te leven.

Een positief verhaal mag hier niet ontbreken, een nichtje bij wie op heel jonge leeftijd leukemie was geconstateerd is gelukkig genezen en nu moeder van twee gezonde kinderen.

Daarom wil ik mijn steentje bijdragen want samen kunnen we uiteindelijk voor zorgen dat deze vreselijke ziekte een chronische ziekte wordt waar niemand meer aan overlijdt. Steun mij en mijn teamleden door een donatie over te maken. Want voor ons is opgeven ook geen optie.

Read more...

Rob van Soeren

Sta ook op en duw Rob (het KWF) naar de Top.

Mijn naam is Rob van Soeren, ben niet getrouwd, geboren 9 juni 1966 te Amersfoort, werk bij Achmea Retail Bank als front-office medewerker Sparen en Beleggen en ga in 2011 zeer leuke en mooie dingen in mijn leven beleven. Onder andere per 2011 samenwonen en 9 juni 6x op de top van de Alp vieren dat ik die dag 45 geworden ben. Om deze 6x te behalen heb ik de volgende formule bedacht. 45 is een 4 plus 5 opgeteld is dit 9 en als deze 9 het juiste duwtje krijgt wordt het een 6. Dus geef deze 9 samen met mij het juiste duwtje.

Waarom ga ik deze uitdaging aan.

Sporten is een grote hobby van mij en fietsen staat hoog op dit lijstje genoteerd. Twee jaar geleden heb ik op de fiets al eens mogen proeven en ruiken aan de mooie omgeving van de Franse-Alpen. En nu kreeg ik de mogelijkheid om mijn fiets prestaties nogmaals te gaan testen op en tegen de Alp en dit te koppelen aan een speciaal doel “De strijd tegen Kanker”. Een ziekte die ons op elk onverwacht moment nog steeds diep kan raken. Dus deze mooie combinatie mocht en wil ik dus niet voorbij laten gaan.

Ieder mens loopt namelijk een bepaald risico om kanker te krijgen. Ruim één op de drie Nederlanders krijgt in de loop van het leven kanker.  Hoe kanker precies ontstaat, is (nog steeds) niet bekend. Veelal is het een interactie tussen een aantal factoren waaronder leefstijl, erfelijke factoren, biologische factoren en omgevingsfactoren. 

De kwaliteit van de oncologische zorg in Nederland is al van hoog niveau. De Nederlandse oncologische zorg loopt voorop in vergelijking met andere Europese landen. 

Gelukkig geneest op dit moment circa de helft van de mensen met kanker. Het probleem is dat de andere helft niet geneest.

Goede ontwikkelingen

Terugdringen van de bijwerkingen die tijdens een behandeling kunnen optreden. "Sommige therapieën zijn erg belastend voor de patiënt. Gelukkig zijn er de laatste jaren ontzettend veel goede ontwikkelingen geweest om bijvoorbeeld misselijkheid en braken bij chemotherapie terug te dringen, maar het probleem is nog niet helemaal opgelost. Daarnaast zijn er mogelijkheden gekomen om de verminderde aanmaak van bloedcellen op te vangen. Ondanks deze vooruitgang blijven er nog heel veel zaken over.

                 ‘Gedegen onderzoek is het enige alternatief'

En is iedere euro nog steeds nodig en wordt meer dan goed besteed. Zie ook de site www.opgevenisgeenoptie.nl

Dit is dus mijn belangrijkste reden om de Alp te beklimmen en deze behandelingen, genezingen en onderzoeken om de ziekte stoppen in de beweging te houden. 

Read more...

Erik Petersen

Mijn naam is Erik Petersen. Ik ben 26 jaar en ik woon mijn hele leven al in Harderwijk.

In 2006 ben ik bij Achmea gaan werken voor Centraal Beheer Achmea in Apeldoorn. Inmiddels werk ik ruim twee jaar bij Achmea Corporate Relations in Amsterdam.

Ik woon samen met mijn vriendin (Heleen) in het hartje van Harderwijk. Op 1 juli 2011 hopen wij te gaan trouwen! Daarnaast is reizen onze grootste hobby. Vreemde culturen, bijzonder eten, naar ongekende hoogte, een helder blauwe zee of een diepe donkere jungle. Het kan niet gek genoeg!

Sporten is een belangrijk onderdeel in mijn leven. Ondanks dat ik veel sporten heb gedaan en ook heel veel sporten leuk vind om te doen staat wielrennen veruit bovenaan. Ik houd ervan om flink af te zien op m’n fiets. Ik kan mijzelf daar heel goed toe verzetten. Heerlijk! De Veluwe is een geweldige omgeving om te fietsen. Wielrennen is in Harderwijk en omgeving dan ook enorm populair. Al jaren volg ik met vrienden elke klassieker, de Giro en de Tour. De verhalen, de nostalgie en het keiharde werken vind ik geweldig om te zien. Michael Boogert op La Plagne is echt een van mijn mooiste sportmomenten aller tijden.

Als ik iets voor iemand anders kan betekenen haal ik daar erg veel voldoening uit. Toen Achmea mij informeerde over de mogelijkheid om mee te doen aan de Alpe d’HuZes viel voor mij alles op z’n plaats. Dit wil ik heel graag doen! Voor mezelf (de sportieve uitdaging en de liefde voor de sport) maar vooral ook voor de ander. Al die mensen die elke dag vechten tegen de gruwelijke ziekte kanker. Ik ben nu gezond en ik voel mijzelf gewoon verplicht om dit voor al die anderen te doen. Toen ik alle beelden en verhalen van de afgelopen edities van de Alpe d’HuZes zag en las was ik direct verkocht. Met een brok in mijn keel, vochtige ogen en kippenvel in mijn hele lijf heb ik mij direct aangemeld!

Read more...

Ad Timmermans (Coach)

Hallo, ik ben Ad Timmermans en woon samen met mijn vrouw Jeanne en kinderen Stijn (24), Geert (22) en Ingrid (21) in het Brabantse Diessen (Ingrid en Geert studeren in Mechelen-België). Ik ben 52 jaren oud en werk als productmanager MKB bij Interpolis. Sport staat centraal in mijn leven en ben wat dat betreft nog erg ambitieus. In de zomer doe ik veel aan fietsen en skeeleren. Gedurende de winter doe ik aan mountainbiken en marathonschaatsen. Dit laatste doe ik in wedstrijdverband en geef daarin ook training. Ik stel voor mezelf jaarlijks doelen, zoals in de winter deelname aan de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee. Dat doe ik ook voor de zomer. De twee voorgaande jaren was dat deelname aan Alpe d’Huzes. 
De sportieve kant van de deelname is voor mij dan ook ondergeschikt aan het hogere doel: op basis van saamhorigheid met het team een zo goed mogelijk resultaat krijgen voor het KWF. Daar wil ik me optimaal voor inzetten. Eén dag de grenzen opzoeken, dit in het teken van ‘opgeven is geen optie’. Maar die ene dag staat in geen enkele verhouding tot degene die de echte strijd tegen kanker voeren. Deze mensen dwingen met hun positieve houding een diep respect af. Zij hebben geen keuze, maar wij wel. 
Ik kijk er opnieuw naar uit om met ons team de voorbereiding te doen en toe te leven naar 9 juni 2011. En we zullen slagen, daar ben ik van overtuigd. Opnieuw met een team dat er samen voor gaat en elkaar tot steun is in goede en mindere momenten. 

Read more...