Angela de Rooij-Peek

Ik ben Angela de Rooij-Peek, 47 jaar en getrouwd met Ronald en moeder van twee bijna volwassen kinderen, Merel en Sjors. Naast mijn werk als accountmanager bij Achmea Vitale sport ik veel en doe ik vrijwilligers werk bij de plaatselijke EHBO-verenigingen en sportvereniging waar ik EHBO-lessen geef.

Dat sporten, vooral spinning doe ik pas sinds 4 jaar, sinds ik weet dat ik diabetes heb en zoals jullie weten heeft sporten daar een positief effect op. Ik kan de vervelende bijverschijnselen hiermee mooi uitstellen maar afstellen zal niet lukken.

In 2009 heb ik voor het eerst kennis gemaakt met het evenement Alpe d’HuZes.

Op onze sportschool werd een spinningmarathon georganiseerd waar de opbrengt voor het KWF was. Omdat enkele bekenden die dag in Frankrijk meereden kregen wij enthousiaste SMS-jes binnen en begon het bij ons in Vleuten te kriebelen. In november 2009 was het een feit, er was een team, twee teams zelfs en ik zat erbij.

Natuurlijk is het voor mij niet alleen de sportieve uitdaging die mij deed besluiten om mee te gaan. Ook ik heb mensen die mij lief waren moeten missen door kanker, maar ook het gevecht dat mijn schoonzusje heeft moeten leveren om te overleven en nog steeds moet om de gevolgen van de chemo het hoofd te bieden speelt zeker mee. Het is toch een geweldig evenement dat de strijd tegen kanker verbindt met de sportieve strijd die alle renners met zichzelf aan gaan.

De indoortraining voor de dag in juni begon november 2009 maar in maart 2010 ben ik met ons team voor het eerst buiten op de racefiets gestapt en de bergen in Limburg gaan verkennen. Dat viel niet mee, smalle banden, leren schakelen, krachten verdelen en nog conditie opbouwen. Ik wist zeker dat het me ging lukken daar in Frankrijk, maar een kleine twijfel over mijn plan om in juni 4 maal omhoog te gaan bleef.

Ook mijn gezin voelde die twijfel, en dus werden de racefiets, mountainbike en stadsfiets op de auto gezet en reden we in mei naar de Alpe. En op 8 mei stond ik samen met Sjors boven op de Alpe. Na anderhalf uur mist en kou, scheen daar boven de zon. Ronald was inmiddels met de auto gearriveerd en samen hebben we lekkere koffie gedronken in de zon. En ik wist het, ik kan klimmen, ik word echt geen echte berggeit maar ik kom in mijn eigen tempo omhoog!!

Natuurlijk die middag nog wel bij de bekende fietsenmaker in Le Bourg d'Oisans een “29”laten monteren en inderdaad de volgende dag ging het iets makkelijker, maar het bleef een hele hoge lange berg.

Op 4 juni  2010 ben ik gestart, samen met meer dan 2500  enthousiaste fietsers, lopers en supporters. Wat een dag, wat een belevenis, wat een mooie verhalen en lieve mensen, ik denk dat ik vanaf die dag Alpe d’HuZesvirus heb.

En gelukkig mag ik in 2011 weer mee. Nu met het Achmea-team.

In 2010 heb ik de Roparun met een Achmea-team gelopen en juist met je collega’s je sportief inzetten voor een goed doel heeft voor mij meerwaarde.

Inmiddels is het december 2010 en zijn de eerste teamactiviteiten met ons team al geweest en staan er nog verschillende op de kalender. Fijn om daaraan mijn bijdrage te kunnen leveren.

Natuurlijk ben ik inmiddels op de sportschool weer begonnen met de “bergtrainingen”  en ondersteunende krachttrainingen. Want in 2011 wil ik toch proberen die berg 4 maal te beklimmen, dat is me in 2010 net niet gelukt dus er ligt een uitdaging!!!!.